کد مطلب:60821 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:288
برای نمونه مكرّر صحبت از وفای به عهد و پیمان و پرهیز از پیمان شكنی و خدعه و نیرنگ و اجتناب از دروغ و فریب كاری به میان می آورد. به كارگیری چنین رذایل اخلاقی در روابط خارجی از منظر امام علی علیه السلام مطرود و مذموم شمرده شده است. می توان گفت در همان زمان رقبای سیاسی امام علی علیه السلام كه به دروغ خودشان را رقیب قلمداد می كردند ، با استفاده از همین شیوه های غیراخلاقی به قدرت و حكومت رسیدند ،[1] ولی حضرت در مقابل آنها چنین نكردند. امام علی علیه السلام حتی در مقابل دشمنان و در برخورد با آنها نیز توصیه می كند كه اخلاق را مراعات نمایند. برای نمونه می فرماید: «اذا قدرت علی عدوك فاجعل العفو عنه شكر للقدرة علیه. . . . » «هنگامی كه بر دشمنت پیروز شدی عفو را شكرانه این پیروزی قرار ده. »[2] . بنابراین امام علی علیه السلام در مراعات خصال اخلاقی تفاوتی بین سیاست داخلی و خارجی قائل نیست بلكه بر این باور است كه همان گونه كه رعایت اخلاق در تصمیم گیری های داخلی ضروری است ، در روابط خارجی نیز باید اخلاق ، مبنای روابط باشد.
در دیدگاه امام علی علیه السلام رعایت اصول اخلاقی صرفا مربوط به حوزه سیاست داخلی نیست بلكه در سیاست خارجی و روابط با سایر ملل نیز باید اخلاقی برخورد نمود.